Nie zgadzam się - z reguły kadrowanie plików cyfrowych uznaje się za równoważne takiemu samemu kadrowaniu w powiększalniku podczas naświetlania odbitki z kliszy w powiększalniku.

Wyostrzanie jest niezbędne przy pomniejszaniu zdjęcia do rozmiarów ekranowych, inaczej można się zdziwić, jak ostre dotąd zdjęcie po zmniejszeniu zrobiło się dziwnie rozmyte - a takie rozmycie właśnie stanowi odbiegnięcie od wiernego oddania zdjęcia. Dlatego nikt normalnie nie uważa wyostrzenia po zmniejszeniu za szczególną modyfikację fotografii cyfrowej.

Zoom nożny to dość idealistyczne podejście. Czasem nie da rady podejść przy dalekich planach, bo nie dysponuje się wozem strażackim z drabiną albo rakietą do szybkiego zbliżenia, zaś sam obiektyw nie daje rady. Że już nie wspomnę, że bez kadrowania i znaczącej modyfikacji przy korekcji perspektywy w architekturze się nie obejdzie, inaczej na zdjęciu zostają walące się ściany. A przecież nie każdy zaraz będzie kombinował sobie obiektywy z shiftem.

Po prostu - zmniejszenie zdjęcia rozmywa kontury i jest to fakt wynikający z samej natury pomniejszania obrazu zdigitalizowanego, ponieważ nie zdarza się praktycznie pomniejszenie o idealne 50%, zresztą i to by niewiele zmieniło. Standardem przy zamieszczaniu zdjęć w galeriach internetowych jest wyostrzenie zdjęcia po jego zmniejszeniu. To podstawa. Spróbuj użyć wyostrzenia adaptacyjnego (np. 40%) po zmniejszeniu i zobaczysz, że dopiero wtedy zdjęcie przypomina bardziej oryginał, ponieważ zmniejszanie zawsze lekko rozmywa krawędzie. Dla przykładu spróbuj pomniejszyć zdjęcie z pełnego rozmiaru do 640x480, zobaczysz, o czym mówię. Wyostrz i sam się przekonasz. Robią tak praktycznie wszyscy zamieszczający zdjęcia w galeriach, ale i tak w obróbce cyfrowej to standard. Jeśli tego nie robisz, zmniejszanie pogarsza jakość. Palcem nie pokażę, ale jeśli to Ciebie ciągle nie przekonuje, mogę przygotować przykład, który wyraźnie przedstawi, o co chodzi. Oryginał można bez obróbki wywołać na papierze w pełnym rozmiarze, ale jeśli cyfrowo zmniejszasz zdjęcie do pokazania na ekranie, to wyostrzanie jest koniecznością, żeby zachować wierność obrazu.

Co do kadrowania - to Twoje zdanie, oczywiście. Bywają co jakiś czas dyskusje, na temat dopuszczalnej ingerencji w zdjęcie, aby pozostało fotografią. Widziałem kilka różnych szkół i ta, o której wspomniałem jest mi nabliższa. Normą było kadrowanie odbitek z kliszy analogowej i taką samą normą jest dla mnie kadrowanie cyfrowych. Ale oczywiście każdy może uważać, że jest inaczej, w końcu nic z tego nie wynika, a i tak w konkursach fotograficznych kadrowanie jest zwykle dopuszczane.

Podtrzymuję, że zoom nożny to idealistyczne podejście. Oczywiście, jest to pewien sposób do chluby, w końcu wielu znamienitych fotografów używa obiektywów stałoogniskowych, ale też wielu tego nie robi. Sam zgodziłeś się, że nie zawsze warunki pozwalają na użycie "stałki" i wtedy przydaje się zapas kadru, który potem ustawisz w obróbce - czy to w powiększalniku, czy w programie. Mówię o przypadkach, kiedy nie da się nożnie tego załatwić z powodów technicznych. Może to być zbliżenie fragmentu konstrukcji, przyrody, krajobrazu itp. Po prostu nabiegałbyś się a i tak nie złapałbyś akurat tego, na co miałeś ochotę. Można chwalić sobie kadrowanie w momencie robienia zdjęcia, bo zdaję sobie sprawę, że to najlepsze szkolenie umiejętności w tej dziedzinie, ale nie trzeba się ograniczać w środkach.

Bo zgadzam się, że najpierw umiejętności i warsztat, a potem technika. Ale jedno nie wyklucza drugiego.